tu est mon amour de ma vie

سلام وبلاگ عزیزم باز برگشتم به سوی تو... اونم زمانی که اصلا حالم خوب نیست. هیچ چیز اونطور که فکر کردم نشد.... ولی قول دادم به خودم که بهتر بشم و بهتر میشم! فقط کمی فرصت نیاز دارم ... “The phoenix must bu to emerge” ― Janet Fitch, White Oleander tu est mon amour de ma vie...

پدر بزرگ عزیزم.... تو امروز از پیشمون رفتی... امیدوارم جایی که رفتی قدرت رو از این دنیای بی رحم بیشتر بدونن...دلم خیلی برات تنگ میشه... دلم تنگ میشه واسه خنده هات ، قربون صدقه رفتنات... دلم تنگ میشه برای اون خط قشنگت و طرحای زیبات... به عنوان تنها نوه ات (حداقل تنها نوه ای که از وجودش خبر داشتی (!) ) خیلی دوست دارم بدونی که برام خیلی عزیز هستی و همیشه دوست دارم باعث افتخارت باشم... میخوام همیشه افتخار کنی به نوه ای که حتی اسمش رو هم خودت انتخاب کردی و میخواستی تک و سرآمد باشه...بابابزرگ عزیزم ازت میخوام هوای منو از اون بالا بالا ها داشته باشی... ازت میخوام کمکم کنی قوای سابقم رو بدست بیارم و بتونم دوباره روی پای خودم وایستم... خیلی خیلی دوست دارم بابابزرگ... ممنونم بابت همه خوبیات و مهربونیات... مرسی که همیشه بهترینارو برام میخواستی...خیلی خیلی مراقب خودت باش و به امید دیدار دوباره  tu est mon amour de ma vie...

تو یکسال گذشته یاد گرفتم که هیچ چیزی همیشگی نیست. نه خوشی نه ناراحتی...یکسال پیش، شرایط فعلی خودم رو حتی یک در صد پیش بینی نمیکردم. اصلا میشه گفت هیچ چیزی اونطور که انتظار میرفت پیش نرفت. خیلی از چیزایی که فکر میکردم همیشگی محض هستن کاملا توی مدت کوتاه نابود شدند. نابودی این "همیشگی" ها طوری من رو بهم ریخت که انگیزه ادامه دادن رو از من گرفت...میگن نا امیدی و بی انگیزگی خیلی به آخر خط نزدیکت میکنه. منم قشنگ یک قدمی اون خط قرار داشتم. درست وقتی میخواستم آخرین قدم رو بردارم، انگار راه تازه ای برام باز شد که اولش تاریک بود ولی بعد از چند قدم هاله نوری ظاهر شد و امید رو دوباره در من زنده کرد. منم حالا برای رسیدن به اون نور تلاش میکنم. هنوز نرسیدم ولی وجود اون نور منو دلگرمم میکنه و باعث میشه قدم هام رو محکم تر از قبل بردارم. خدا گر ز حکمت ببندد دَری ز رَحمَت گُشاید درِ دیگری tu est mon amour de ma vie...